Met het oog op het laatste oordeel

Het onzekere leven van de middeleeuwse mens leidt via de dood naar de wederopstanding van het lichaam tijdens het Laatste Oordeel. De inrichting en vormgeving van graven en kerken, stadhuizen en soms ook woonhuizen, is gericht op het moment dat Christus de Rechter zal aantreden. Dit resulteert in een driedimensionale, architectonische benadering van het verschijnsel. De individuele afrekening van het leven op aarde vraagt om en duurzame identificatie van de doden door middel van naamsvermelding, wapenschild, persoonsmerk of portret. Dit gaf een enorme impuls aan het realistisch uitbeelden van mensen, om te beginnen met het gelaat en aanvankelijk nogal primitief. Hoewel er veel opgeruimd en vernietigd is, blijkt het verhaal over het Laatste Oordeel nog steeds verteld te kunnen worden aan de hand van een groot aantal, vaak onbekende voorbeelden uit alle landstreken van Europa. Niet alleen de meest aanzienlijken, maar ook ongeletterde ambachtslieden wisten zich te manifesteren in afwachting van het oordeel.