De Dom van van bisschop Adalbold II te Utrecht

Adalbold, die als tweede van die naam het vorstelijke ambt van bisschop van Utrecht (1010-1026) bekleedde, was een geleerd man. Toen keizer Hendrik II hem naar Utrecht zond, maakte hij deel uit van diens hofkapel. In Utrecht kwamen hem zijn voortreffelijke relatie met de toplaag van het Heilige Romeinse Rijk en zijn grote kennis van de toenmalige wiskunde goed van pas. Evenals een aantal van zijn voormalige collega's, later ook bisschop zoals hij, nam hij de herbouw van de plaatselijke kathedraal met voortvarendheid ter hand. Tot nog toe is nauwelijks opgemerkt dat de grote waarde die door de hogere geestelijkheid aan wiskundige kennis werd gehecht in direct verband staat met hun rol als ontwerpende bouwheren. De 'rekenende meetkunde' vormde, samen met de 'Decem Libri' van de Romein Vitruvius en een aantal teksten van Boethius, de 'canon' van de toenmalige architectuurtheorie. Dit boek biedt een reconstructie van de Dom van Adalbold II op basis van ontwerpmethodes uit de bouwtijd en schriftelijke gegevens over inrichting en het gebruik van bepaalde gedeelten van de kerk.